Architektura niezrównoważona

Architektura niezrównoważona – zbiór tekstów pod redakcją Kacpra Pobłockiego i Bogny Świątkowskiej, podsumowujący tegoroczną edycję cyklu Synchronizacja – to pierwsza wydana w Polsce publikacja opisująca środowiskowe konsekwencje decyzji urbanistycznych, ekonomicznych i politycznych ostatnich dekad, a także polityczne i społeczne konsekwencje zmian w środowisku, w którym żyjemy.

Pojęcie niezrównoważenia pozwala na przyjrzenie się obszarom ograniczenia wyobraźni architektów, urbanistów, czy innych aktywnie (współ)tworzących przestrzeń, a równocześnie daje szansę szukania nowych, pożytecznych rozwiązań, które nie znają dotychczasowych granic. Niezrównoważenie rozumiane jest tu jako odejście od formatów i strategii wynikających z przyjętych poprawności projektowych, planistycznych, energetycznych, od wszystkich praw i zasad, które wyznaczają dziś normy przyjęte w budownictwie pierwszego świata, uformowanym wokół dominującej w XX wieku tradycji modernistycznej.

Na zbiór Architektura niezrównoważona składają się m.in. esej Naomi Klein poświęcony globalnemu ociepleniu, rozmowy z naczelnymi architektami europejskich miast: Jonim Babocim (Tirana), Kristiaanem Borretem (Bruksela) i Janem Christiansenem (Kopenhaga), fragmenty książki Thomasa Sievertsa Zwischenstadt („Międzymieście”), a także teksty: Emilii Kiecko o megastrukturach, Agaty Twardoch o niezrównoważonej urbanizacji, Macieja Kowalewskiego o architekturze cmentarzy czy Łukasza Drozdy o dyktaturze kierowców.

Pełna wersja publikacji dostępna jest tutaj.