Zasoby własne wsi a zewnętrzne programy rozwoju

Abstrakt
Na wieś po 2004 roku płyną znaczne środki finansowe w postaci skierowanych do wsi programów publicznych. Płyną one przede wszystkim do rolnictwa i rolników, lecz część z nich (od 2007 znaczna) skierowana jest na rozwój wsi, który ma się dokonywać wg nowego, innego niż modernizacja, paradygmatu. W nim niezmiernie ważną rolę odgrywają także inne niż finansowe środki: kapitały ludzkie, kulturowe, społeczne. Te, jak wskazują liczne opracowania, są na wsi deficytowe. Autorka zastanawia się, czy w sytuacji, gdy na wieś płyną znaczące środki ekonomiczne, dające szanse na jej daleko idące zmiany, czy zasoby społeczne wsi, jej społeczny kapitał pomogą w ich optymalnym wykorzystaniu, zwielokrotnią siłę ich oddziaływania czy wręcz przeciwnie – część tych środków nie zostanie wykorzystana? Empiryczną bazą rozważań są relacje między kapitałem społecznym a II schematem PP Leader + a terenem obserwacji jest „wiejskie” województwo łódzkie.