Mieszkania poza zasięgiem? Strategie mieszkaniowe klasy średniej w Polsce

Projekt dotyczy jednego z najważniejszych współczesnych wyzwań: rosnących nierówności mieszkaniowych i ich relacji z szerzej rozumianymi nierównościami społecznymi. Inflacja i rosnące koszty życia, wzrost stóp procentowych i zaostrzenie reguł przyznawania kredytów sprawiają, że coraz więcej osób, w szczególności młodych, boryka się ze zwiększoną presją finansową związaną z mieszkaniem. Problem ten dotyczy nie tylko osób o najniższych dochodach, lecz również części klasy średniej, dla której zakup i samodzielny najem mieszkań staje się nierzadko nieosiągalny. Eksperci coraz częściej mówią o „kryzysie mieszkaniowym”, którego rozwiązanie będzie jednym z priorytetów politycznych w najbliższych latach.

W jaki sposób przedstawiciele klasy średniej radzą sobie ze zmieniającą się dostępnością mieszkaniową w miastach? Jak te przemiany wpływają na ich codzienne życie i wizje przyszłości? Próbuję znaleźć odpowiedź na powyższe pytania w oparciu o wywiady biograficzne z mieszkańcami trzech ośrodków miejskich w Polsce, w których ceny nieruchomości są najwyższe: Trójmiasta, Warszawy i Krakowa. Rozmowy realizowane będą z ludźmi w wieku od 25 do 40 lat, reprezentującymi różne grupy społeczno-demograficzne (płeć, stan cywilny, stan rodzinny, pochodzenie) i posiadającymi różne tytuły do zamieszkiwania (mieszkanie z rodzicami, najem ze współlokatorami, najem samodzielny, mieszkanie na kredyt).

Wyniki projektu będą stanowić punkt wyjścia do dalszych, bardziej holistycznych badań, nad powiązaniami pomiędzy statusem mieszkaniowym a nierównościami społecznymi. Jednocześnie wnioski mogą mieć zastosowanie praktyczne – mogą przyczynić się do zrozumienia, w jaki sposób kształtować polityki mieszkaniowe i miejskie tak, by skuteczniej wyrównywać szanse i zmniejszać nierówności społeczne.