Kulturowe zróżnicowanie planowania regionalnego i lokalnego w Europie z punktu widzenia Polski

Abstrakt
Celem opracowania jest pokazanie kulturowych różnic w podejściu do planowania w administracji publicznej. Przedstawię tu sposób podejmowania decyzji planistycznych na poziomie regionalnym i lokalnym (województwo, powiat, gmina), przyjmując, że podmiotem decyzji planistycznych są urzędnicy i radni na różnych poziomach administracji regionalnej i lokalnej, których w dalszej części opracowania określiłem mianem planistów. Dla ukazania kulturowych różnic w podejściu do planowania przeprowadzę analizę zróżnicowania europejskich kultur organizacyjnych. Kulturę organizacyjną tworzą te wszystkie wartości i wzory zachowań, które regulują zachowania ludzi w trakcie stawiania celów i późniejszego współdziałania na rzecz ich realizacji. Można przyjąć, że cele są pochodną uznawanych wartości, zaś wzory zachowań regulują współdziałanie zbiorowe. Zakładam, że planiści regionalni i lokalni są grupą na tyle liczną, iż można ich uznać za „kulturowych reprezentantów” szerszych zbiorowości, takich jak np. naród czy społeczeństwo. I tak np., jeżeli będzie mowa o określonych tendencjach kulturowych cechujących polskie społeczeństwo, będzie to oznaczało, że tendencje te w takim samym stopniu charakteryzują polskich planistów regionalnych i lokalnych.