Polityka spójności jako narzędzie stymulacji współpracy między miastami – przykład INTERREG i URBACT

Abstrakt
Artykuł omawia wybrane narzędzia polityki spójności stymulujące współpracę między miastami. Analizowane są programy z okresu 2004-2006: INTERRREG oraz URBACT. W przypadku programów INTERREG analiza dotyczy największych polskich miast (31 najludniejszych miast oraz konurbacja śląska i Trójmiasto), natomiast w przypadku URBACT wszystkich miast, które były beneficjentami programu. Efekty projektów tego typu mają z reguły miękki charakter, polegający na transferze dobrych praktyk, budowaniu potencjału instytucjonalnego oraz kapitału ludzkiego. W tym zakresie efekty badanych projektów należy oceniać jako co najmniej zadowalające, choć liczba i skala zrealizowanych przedsięwzięć nie pozwala na wystąpienie wyraźnych i mierzalnych efektów w skali całego kraju.

Abstract
The paper discusses selected tools within Cohesion Policy that stimulate cooperation between cities. Subject to analysis are two programmes from 2004"ˆ’2006: INTERRREG and URBACT. In the case of INTERREG programmes, the analysis pertains to the largest Polish cities (31 most populous cities and the Silesian and Tri-City conurbations), while in the case of URBACT, all the cities that were beneficiaries of the programme were taken into account. The results of the projects are usually of the soft type and involve transfer of good practices, building institutional capacity, and human capital. In this respect, the results of the analyzed projects should be considered at least satisfactory, although the number and scale of the completed projects does not allow for clear and measurable effects to be perceptible in a country-wide perspective.