Centra miast, a zwłaszcza główne ulice handlowe, stanowią od wieków miejsce koncentracji nie tylko usług miejskich (w tym handlu), ale także ośrodek życia lokalnej społeczności i punkt odniesienia dla kształtowania tożsamości mieszkańców miasta. W związku z często zabytkowym charakterem obszarów centralnych miast główne ulice handlowe pełnią także funkcje turystyczne, zaś zlokalizowane przy nich punkty usługowe (zwłaszcza gastronomiczne) w dużej mierze nastawione są na obsługę ruchu turystycznego. Wraz ze wzrostem mobilności przestrzennej ludności w skali globalnej wzrasta także rola ulic handlowych jako celów turystyki zakupowej. Ulice handlowe stanowią zatem nie tylko jeden z głównych elementów krajobrazu handlowego miasta, ale także ważny element jego struktury społeczno-gospodarczej, kształtujący wizerunek całego ośrodka miejskiego.
Celem artykułu jest analiza przekształceń funkcjonalnych głównych ulic handlowych Warszawy w latach 1996-2010 pod kątem ich oferty (skierowanej bezpośrednio do przechodniów) w zakresie handlu i usług dla ludności. Podstawą badania były dane dotyczące podmiotów gospodarczych wybranych branż zarejestrowanych przy badanych ulicach. Analizowany okres to czas dynamicznych przekształceń krajobrazu handlowego stolicy, związanych przede wszystkim z modernizacją tego sektora i powstawaniem wielkopowierzchniowych obiektów handlowych. Był to także okres intensywnych przeobrażeń całej struktury funkcjonalnej miasta, jak również znaczących przemian w sferze ekonomicznej i społecznej związanych z transformacją systemową 1989 roku.